قرآن من شرمنده توام؛ اگر از تو آواز مرگي ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند مي شود همه از هم مي پرسند " چه کسی مرده است؟ "
چه غفلت بزرگي که مي پنداريم
خدا تو را براي مردگان ما نازل کرده است .
قرآن! من شرمنده توام؛ اگر ترا از يک نسخه عملي به يک افسانه موزه نشين مبدل کرده ام . يکي ذوق مي کند که تو را بر روي برنج نوشته، يکي ذوق ميکند که تو را فرش کرده، يکي ذوق مي کند که تو را با طلا نوشته، يکي به خود مي بالد که تو را در کوچک ترين قطعه ممکن منتشر کرده و …
آيا واقعا خدا تو را فرستاده تا موزه سازي کنيم؟
قرآن! من شرمنده توام؛ اگـر حتي آنـان که تـو را مـي خوانند و تـو را مي شنوند، آن چنان به پاي تو مي نشينند که خلايق به پاي موسيقي هاي روزمره مي نشينند . اگر چند آيه از تو را به يک نفس بخوانند مستمعين فرياد مي زنند ”احسنت …!” گويي مسابقه نفس است .
قرآن! من شرمنده توام؛ اگر به يک فستيوال مبدل شده اي، حفظ کردن تو با شماره صفحه، خواندن تو از آخر به اول، يک معرفت است يا يک رکورد گيري؟ اي کاش آنان که تو را حفظ کرده اند، حفظ کني، تا اين چنين تو را اسباب مسابقات هوش نکنند .
خوشا به حال هر کسي که دلش رحلي است براي تو
خوشا به حال آنان که وقتي تو را مي خوانند چنان حظ مي کنند، گويي که قرآن همين الان به ايشان نازل شده است . خوشا به حال آنان که تو را می خوانند به نیت معرفت و هدایت و ...
آنچه ما با قرآن کرده ايم
تنها بخشي از اسلام است که به صليب جهالت کشيديم .
ن : ف م
آمار
وب سایت: