فقط خدا

خداوندا ...

      تو خيلي بزرگی

             و من خيلي کوچـک

                    ولي جالب اينجاســـت

                           تـــو به ايـــن بزرگـــــــــــــي

                                  من کوچک را فراموش نميکني ؛

                                          ولـــــي من به اين کوچـــــکي

                                                 تو را فرامـــــــــــــوش کرده ام
 

آرام باش ، آرام باش ، تو خـــــــدا را داری ...

آن حقیقت ، آن یگانه ، آن هوادار شــبانه

آرام باش ، تو خدا را داری ...

آن معبود ، آن پاک ، آن همه خوبی و احســـــاس و بهار را داری!

آرام باش ، تو خدا را داری ...

 پس نگو تنهایم ، پس نگو بی یاور ، بی یارم

تو خدا را داری یعنی عشق ، معبود ، سنگ صبور دل من ، دل تو

پس خموش !!!

ما خدا را داریم ...

"مهربان"

 الهــــی؛

من نه آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشـــــم

نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهــــی

در اگر باز نگردد

نروم باز به جــــایی

پشــــــت دیوار نشــــــینم

چو گدا بر ســـــــر راهـــــــــی

کس به غـــــیر از تو نخواهــــــم

چه بخواهــــــــــی چه نخواهــــــــی

باز کن در که جــــــــز این خانه مرا نیست پناهی

خداوند به کســــاني که نماز نمي خوانند.براي هر نماز ندا ميدهــــد:

زمانيکه بنده ي خــــــدا نماز صبح نخواند به او ندا مي آيد: يا خاسر

يعني اي زيانکار. اي ضـــــــرر کرده...

زمانيکه بنده ي خـــــدا نماز ظهر را ترک کند ندا مي آيد: يا غادر

يعني اي عهد شکن يا اي حيله گر...

زمانيکه بنده ي خـــــــدا نماز عصر نخواند ندا مي آيد: يا فاجر

يعني اي گناهــــــــــکار...

زمانيکه بنده ي خدا نماز مغرب نخواند ندا مي آيد: يا کافر

يعني اي ناســــــــپاس...

زمانيکه نماز عشا ترک شود ندا مي آيد:لَيسَ لَکَ رَبا

براي تو خدايي نيست ...!

و عجیب است ...

که پس از گذشت یک دقیقه به پزشکی اعتماد می کنیم ،

بعد از گذشت چند ساعت به کلاهبرداری ،

بعد از چند روز به دوستی ،

بعد از چند ماه به همکاری ،

بعد از چند سال به همسایه ای ...

اما بعد از یک عمر به خدا اعتماد نمی کنیم !

قلب من قـــالی خداست

       تاروپودش از پر فرشته هاست

               پــــــهن کـــــــــــرده او دل مرا

                      در اتاق کوچــــــــــکی در آسمان

شب که می شود خدا روی قالی دلم

      راه می رود؛ذوق می کنم گریه می کنم    

            اشــــــــــک من ســـــــــــــــتاره می شود

                  هر ستــــــــــاره ای به سمت ماه می رود

یک شبی حواس من نبود

       ریخت روی قـــــالی دلم

           شیشه ای مرکــب سیاه

               سالهاســـت مانده جای آن

                     جـــــــای لـــکه های اشتباه

ای خـــــــدا به من بــگو

          لـــکه های چرکـــمرده را

                  کـــــجا خــــاک می کنند؟

                          آه از اینهمه گناه و اشتباه

قلب من دوباره تند تند می زند

       مثل اینکه باز هم خــــــداست

                 روی قالی دلم قدم گذاشت

                        در میان رشته های نازک دلم

                              نقش یک درخت و یک پرنده کاشت

 قلب مــن چقدر قیـــــمتـی اســـت

     چون که قالـــی ظریــف و دستبـاف اوسـت

            این پرنده ای که لای تاروپودش است هدهد است

                      مــی پـرد به ســـوی قـله های قــــاف دوســـت

"عرفان نظرآهاری"

 
همه فـــــکر مي کنیم

چون گرفتاریم به خدا نمي رسیم ، اما

غافلیم از اینکه

چون به خــــــــــدا نمي رسیم گرفتاریم
 

قلب دختر از عشق بود ، پاهایش از استواری و دست هایش از دعا

اما شیطان از عشق  و استواری و دعا متنفر بود

پس کیسه ی شرارتش را گشود

و محکم ترین ریسمانش را به در کشید

ریسمان نا امیدی را دور زندگی دختر پیچید،

دور قلب و استواری و دعاهایش

نا امیدی پیله ای شد و دختر ، کرم کوچک ناتوانی

خدا فرشته های امید را فرستاد تا کلاف نا امیدی را باز کنند ،

اما دختر به فرشته ها کمک نمی کرد

دختر پیله ی گره در گره اش را چسبیده بود

و می گفت : نه باز نمی شود ، هیچ وقت باز نمی شود

شیطان می خندید ودور کلاف نا امیدی می چرخید

شیطان بود که می گفت : نه باز نمی شود، هیچ وقت باز نمی شود

خدا پروانه ای را فرستاد تا پیامی را به دختر برساند

پروانه بر شاخه های رنجور دختر نشست و دختر به یاد آورد

که این پروانه نیز زمانی کرم کوچکی بود گرفتار در پیله ای 

اما اگر کرمی می تواند از پیله اش به در آید ،

پس انسان نیز می تواند

خدا گفت : نخستین گره را تو باز کن تا فرشته ها گره های دیگر را...

دختر نخستین گره را باز کرد  

و دیری نگذشت که دیگر نه گره ای بود و نه پیله ای و نه کلافی

هنگامی که دختر از پیله ی نا امیدی به در آمد ،

شیطان مدت ها بود که گریخته بود

گفتم : خدایا از همـــــــه دلگیـــــــرم . گفت : حتــــــی از مــــن ؟

گفتم : خدایا دلم را ربــــــودند . گفت : پیـــش از مــن ؟

گفتم : خدایا چقـــــدر دوری ؟ گفت : تــو یا مـن ؟

گفتم : خدایا تنهاترینم . گفت : پس من ؟

گفتم : خدایا کمک خواستم . گفت : از غیر من .

گفتم : خدایا دوســـتت دارم . گفت : بیــــــش از مـن .

گفتم : خدایا اینــقدر نگــــــو مـــن . گفت : مـــن تـوام تو مــن .
 
 

پيش از اينها فکر مي‌کردم خدا ، خانه‌اي دارد کنار ابرها

هيچکس از جاي او آگاه نيست ، هيچکس را در حضورش راه نيست

پيش از اينها خاطرم دلگير بود ، از خدا در ذهنم اين تصوير بود

آن خدا بي‌رحم بود و خشمگين ، خانه‌اش در آسمان، دور از زمين

بود، اما در ميان ما نبود ، مهربان و ساده و زيبا نبود

هرچه مي پرسيدم، از خود، از خدا ، از زمين، از آسمان، از ابرها

زود مي‌گفتند: اين کار خداست ، پرس و جو از کار او کاري خطاست

کج گشودي دست، سنگت مي‌کند ، کج نهادي پاي، لنگت مي‌کند

تا خطا کردي، عذابت مي‌کند ، در ميان آتش، آبت مي‌کند

باهمين قصه، دلم مشغول بود ، خوابهايم خواب ديو و غول بود

تا که يک شب دست در دست پدر  ، راه افتادم به قصد يک سفر

درميان راه، در يک روستا ، خانه‌اي ديديم‌، خوب و آشنا

زودپرسيدم:پدر،اينجاکجاست؟ گفت:اينجاخانه‌ ی خوب خداست

گفت:اينجامي‌شود يک لحظه ماند،گوشه‌اي خلوت،نمازي ساده خواند

با وضويي دست و رويي تازه کرد ، با دل خود، گفت و گويي تازه کرد

گفتمش،پس آن خداي خشمگين، خانه‌اش اينجاست؟اينجا،درزمين؟

گفت: آري، خانه‌ي او بي‌رياست ، فرش‌هايش از گليم و بورياست

مهربان و ساده و بي‌کينه است  ، مثل نوري در دل آيينه است

تازه فهميدم خدايم، اين خداست ، اين خداي مهربان و آشناست

دوستي، ازمن به من نزديک‌تر ، از رگ گردن به من نزديک‌تر

مي‌توانم بعد از اين‌، با اين خدا ، دوست باشم، دوست، پاک و بي‌ريا

مي‌توان با اين خدا پرواز کرد ، سفره‌ي دل را برايش باز کرد

مي‌توان با او صميمي حرف زد ، مثل ياران قديمي حرف زد

مي‌توان درباره هر چيز گفت ، مي‌توان شعري خيال انگيز گفت

دوستان گرامی اگر از این شعر زیبا خوشتون اومده حتما برای شادی
روح زنده‌ياد "قيصر امين‌پور" صلواتی عنایت فرمایید