بیا حاجتت را روا می کنم

اگر درد داری دوا می کنم
بیا حاجتت را روا می کنم

تو از من گریزانی و باز من
تو را بنده ی خود صدا می کنم

اگر چه ز کار تو ناراضی ام
تو را باز از خود رضا می کنم

تو با من قهر و من آشتی
تو کردی خطا من عطا می کنم

تو را خواندم اکنون که باز آمدی
کجا دست خالی رها می کنم

به کارت زدی بس گره های کور
مخور غم من از لطف وا می کنم

تو از من جدا گشته ای ورنه من
کجا از تو خود را جدا می کنم

تو مستوجب آتش دوزخی
من از اشک چشم ات حیا می کنم

ز آلودگی تا که پاکت کنم
تو را عاشق کربلا می کنم

به یک یا حسین و به یک قطره اشک
تو را پاک از هر خطا می کنم

جواب تو را گر نگویم جفاست
کجا من به عبدم جفا می کنم

نازنين

ساعت12:53---20 بهمن 1390

خيلي قشنگ بود.

چقدر تأثثير گذاره.منم چند بيتشو برداشتم.
ممنون

محمد

ساعت9:42---2 بهمن 1390

عالييييييييييييييييييييييييييي ييييييييييي.

من با اجازت اينم بر ميدارم .

آدم وقتي ميخونه از بدي خودش و خوبي خدا گريش ميگيره.

پاسخ:خواهش میکنم.

سهيلا

ساعت13:50---24 دی 1390

عجب شعر زيباييه.

واقعا لذت بردم.

با اجازت من اينو بر ميدارم.

ممنون.

موفق باشي.

پاسخ:خوشحالم که خوشت اومده عزیزم.

فقط خدا

بیا حاجتت را روا می کنم